نخستین اخطار رزمندگان ایران به رژیم بعث؛
فتح المبین؛ عملیاتی که ارکان تفکر استکبار دنیا را متزلزل کرد
به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی رودبار ما، طرح‌ریزی عملیات افتخار آفرین فتح‌المبین از اواسط آبان ١٣۶٠ آغاز شد و پس از تلاش‌های مستمر و خستگی‌ناپذیر و انجام مشورت‌ها و هماهنگی‌های گسترده میان فرماندهان نظامی، سرانجام طرح عملیاتی شماره ١ فتح‌المبین در اواخر دی ماه همان سال آماده شد. روز ١٣ بهمن ١٣۶٠ در پی یک نشست مشترک بین فرماندهان عمده سپاه و ارتش، طرح یادشده به یگان‌های عمده اجرایی ابلاغ و متعاقب دریافت اطلاعات جدید در ٣٠ بهمن همان سال طرح اولیه بازنگری شد و طرح شماره ٢ در ١٣ اسفند انتشار یافت.
این عملیات با مراجعه به قرآن کریم، فتح نامگذاری شد و سرانجام در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد روز دوشنبه دوم فروردین‌ماه فرمان آغاز حمله بزرگ و سرنوشت‌ساز فتح‌المبین به شرح زیر صادر شد:
بسم‌الله الرحمن الرحیم، بسم الله القاصم الجبارین و یا زهرا.
رزمندگان اسلام با دریافت پیام، عملیات حماسی و تاریخی فتح‌المبین را در شمال خوزستان آغاز کردند و از جنوب و شمال غربی شوش و غرب دزفول در چند محور با ارتش عراق درگیر شدند.
اهداف عملیات:
– آزادسازی بخش وسیعی از مناطق اشغال شده، همچون سایت ۴ و ۵ رادار و ده‌ها روستای منطقه.
– انهدام دو لشکر عراق (١٠ زرهی و ١ مکانیزه).
– دستیابی به خطوط پدافندی مناسب و استفاده از حداقل نیروهای خودی در آن خطوط
– خارج کردن شهرهای شوش، اندیمشک و دزفول از تیررس آتش توپخانه دشمن.
– دور کردن آتش موثر دشمن از جاده اهواز – اندیمشک.
عملیات فتح المبین بامداد دوم فروردین ماه سال ۶۱ در جغرافیایی به وسعت ۲۵۰۰ کیلومتر در جبهه جنوب ایران آغاز شد. این عملیات که تا روز دهم فروردین به طول انجامید؛ چهار مرحله داشت و چهار قرارگاه عملیاتی از چهار محور شوش، رودخانه کرخه، کوه میشداغ، در جاده اهواز-اندیمشک و غرب دزفول حمله را آغاز کردند. فرماندهان ارتش و سپاه در این عملیات؛ آزادسازی بخش هایی از خاک ایران، انهدام لشگرها و ادوات نظامی عراق و در نهایت دور کردن خط مقدم و آتش موثر عراق از مرزها را به عنوان اهداف اصلی طراحی کردند. منطقه عملیات به چهار محور تقسیم شد و چهار قرارگاه قدس، نصر، فجر و فتح مسئولیت این چهار محور را برعهده گرفتند. مسئولیت «محور تی‌شکن» و «چاه نفت» برعهده قرارگاه قدس بود، غرب پل نادری را قرارگاه نصر اداره کرد، قرارگاه فجر مسئولیت غرب شوش را عهده دار شد و در نهایت محور رقابیه و تصرف این تنگه هم با قرارگاه فتح بود.
۳۵ گردان ارتش به فرماندهی شهید «علی صیاد شیرازی» و ۱۰۰ گردان سپاه به فرماندهی سردار «محسن رضایی» در این عملیات حاضر بودند و عراقی ها هم با هفت تیپ زرهی و ۲۰ تیپ پیاده و ۱۰ گردان توپخانه به مصاف نیروهای ایران آمدند. زمین های رملی منطقه عملیات به همان اندازه که دغدغه و نگرانی فرماندهان عملیات را سبب شده بود؛ توانست به یکی از نقاط قوت این عملیات برای رزمندگان ایران تبدیل شده و نیروهای ایرانی از طریق حفر کانال و تونل در این زمین ها دشمن را دور زده و لشکرهای ۱۰ زرهی و مکانیزه عراق را محاصره کنند. در این محاصره، ابتکار عمل نابودی لشکر دشمن با «حاج احمد متوسلیان» فرمانده تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) بود.
سه قرارگاه فتح و نصر و قدس ۳۰ دقیقه بامداد دوم فروردین با رمز «یا زهرا(س)» حرکت به سمت نیروهای عراقی را آغاز کردند. مرحله دوم عملیات در ساعت ۱ بامداد چهارشنبه ۴ فروردین آغاز شد و در اولین ساعات تلفات سنگینی بر دشمن وارد آمد و رزمندگان به مواضع دشمن در جبهه‌های غرب شوش و دزفول دست یافتند و تنگ رقابیه و ارتفاعات میشداغ پاک سازی شد. در این مرحله ماموریت اصلی به عهده قرارگاه فتح بود. مرحله سوم عملیات فتح‌المبین در حالی آغاز شد که نیروهای بعثی مجبور به ترک مواضع خود در رقابیه شده و به خطوط پدافندی خود در مناطق چنانه، دوسلک و غرب ارتفاعات تینه عقب‌نشینی کردند. مرحله آخر عملیات، سحرگاه هشتم فروردین آغاز شد و هریک از قرارگاه ها با مسئولیت مشخص کار خود را شروع کردند. قرارگاه نصر مناطق متصرفه در شرق ارتفاعات تینه و قرارگاه فجر هم مسئولیت پاک‌سازی منطقه تصرف شده خود را برعهده داشت. عبور از تنگ ذلیجان و دور زدن رقابیه و برغازه و دوسلک هم ماموریت قرارگاه فتح بود که با موفقیت به انجام رسید.
آزادسازی ۲۴۰۰ کیلومتر از خاک اشغال شده ایران، مهم ترین دستاور این عملیات بود و نشان داد که جمهوری اسلامی تا بازگرداندن تمام خاک خود از چنگ دشمن بعثی عقب نخواهد نشست. در این عملیات شهرهای دزفول، شوش، دهلران و اندیمشک از تیر رس توپخانه دشمن رها شدند و نیروهای ایران به مرزهای بین المللی در منطقه غرب شوش و دزفول رسیدند.
بر اساس آمار منتشر شده ۲۵ هزار نیروی بعثی در فتح المبین کشته شدند و ۱۵ هزار نفر به دست نیروهای ایرانی اسیر شدند. انهدام بیش از ۴ لشکر عراق، انهدام ۳۶۱ دستگاه تانک و نفربر،۷ فروند هواپیما، ۳۰۰ دستگاه خودرو، ۵۰ قبضه توپ و ۳۰ دستگاه مهندسی; به غنیمت گرفتن ۳۲۰ دستگاه تانک و نفربر، ۵۰۰ دستگاه خودرو، ۱۶۵ قبضه توپ، ۵۰ دستگاه مهندسی و مقادیر زیادی سلاح و تجهیزات انفرادی از دیگر دستاوردهای عملیات فتح المبین بود.
اهمیت عملیات فتح‌المبین
عملیات فتح المبین نخستین اخطاری بود که رزمندگان ایران به دیکتاتور بعث دادند و اعلام کردند که شهرهای تصرف شده تا همیشه در اختیار متجاوزگر نخواهد ماند. پس از این حمله بود که صدام با از دست دادن سه لشگر خود احساس خطر و برای نخستین بار موانع را در مرزهایش ایجاد کرد تا مانع پیشروی ایرانی ها شود. این اما تمام اهمیت استراتژیک نبرد فتح المبین نبود و این عملیات پلی برای آزادسازی خرمشهر شد. حصر آبادان شکسته شد، بخش هایی از غرب کرخه آزاد، نقاط تسلط دشمن گرفته و عقب رانده شد و این آغاز باور به توانستن برای انجام عملیاتی گسترده تر به منظور آزادسازی خرمشهر در سوم خرداد ماه همان سال شد.
مقام معظم رهبری سوم خردادماه سال ۶۹، در مراسم اعطای نشان فتح به تعدادی از فرماندهان عملیات فتح المبین و بیت المقدس در توصیف عملیات فتح المبین تصریح کردند: «وقتی «فتح المبین» اتفاق افتاد و در چند روز، یک پیروزی بزرگ در آن صحنه‌ی به آن عظمت، به دست نیروهای همین ملت، به دست نیروهای مسلح همین کشور، به دست وفاداران صمیمی انقلاب – یعنی شماها – پدید آمد، ارکان تفکر استکباری دنیا متزلزل شد.»
انتهای خبر/پورحیدر
