روایتی از یک ظلم فراموش نشدنی؛
«میش پدام» قبل از انقلاب در تصرف نمایندگان پهلوی بود
به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی رودبار ما، اگر امروز پای صحبت ها و خاطرات اهالی شهرستان رودبار جنوب که سنی بیش از پنجاه سال دارند بنشینی خاطراتی از دوران کودکی و نوجوانی خود نقل می‌کنند که جز درد و رنج و محنت در آن چیزی یافت نمی‌شود.
آری اگر کامل به آنها گوش کنی سرتاسر وجودت پر از کینه و نفرت خواهد شد از این همه ظلم و ستمی که به اجداد و پدران ما روا شده است.
پدرانی که یک روز و یک خاطره خوش از بهترین دوران زندگیشان که همان جوانی و نوجوانی‌شان است نخواهی شنید.
رودبار جنوب(میش پدام)از دوران‌های بسیار قدیم به دلیل وسعت زیاد زمین‌های کشاورزی و دامداری پر رونق خان‌نشین بوده و حکومت فاسد پهلوی علنا از طریق همین خوانین به اداره این مناطق می پرداخت و دخالت در بیشتر امور را به دست آنان واگذار نموده بود و خان بعد از خدا مالک جان و مال و ناموس و خلاصه همه چیز یک رعیت بود.
میش پدام، نام قدیم شهرستان (رودبار جنوب) که جولانگاه جور و ستم خان‌ها بود و خیانتی که نظام سلطه به مردم این منطقه انجام داد هیچ گاه قابل فراموشی نیست.
بنابر این گزارش در حکومت پهلوی شرایط زندگی روستاییان از همه ابعاد با مشکلات گسترده‌ای مواجه شده بود؛ مینو صمیمی، منشی فرح، در روایتی که وضع زندگی روستایی در دهه پنجاه هجری شمسی را توصیف می‌کند، بیان کرده است:« در اواسط دهه ۵۰ شمسی، طی بازدیدی از یک روستا، متوجه شدم مردم فلک‌زده آن روستا در کلبه‌های بسیار محقر ساخته شده از گل و پوشال به سر می‌بردند و نه تنها از آب آشامیدنی سالم، که حتی از امکانات اولیه بهداشتی نیز محروم بودند.»
منشی فرح عنوان می‌کند: «کوچه‌های تنگ و پر پیچ و خم روستا، انباشته از گل‌و‌لای بود و تنها مغازه فروش مواد غذایی در آن، محیطی کثیف و پر مگس داشت. لباس‌های ژنده و لوازم زندگی روستاییان؛ از قبیل: حصیر، متکای کهنه، لحاف پاره و… نیز کاملاً گواهی می‌داد که مردم، در وضع اسفباری زندگی می‌کنند.»
شاه جنایت کار به واسطه استمرار حکومت ظالمانه خود و برای حکمرانی بر مناطق مختلف از جنایت‌های ظالمانه خوانین محلی حمایت می‌کرد، غارت کشاورزان و مسافران و حمایت از راهزنان جزء کوچکی از جنایت‌های بی‌شماری بود که خوانین محلی تحت حمایت شاه انجام می دادند.
خوانین زورگو با تصاحب اموال مردم و ضبط زمین‌های مرغوب کشاورزی در رودبارجنوب همه آنها را به زور به تملک خود در می‌آوردند و همه مردم را رعیت و خود را مالک می‌دانستند و مردم مظلوم ما مجبور بودند همانند برده های آنان در زمین‌های کشاورزی به کار و زحمت و فعالیت بپردازند و پس از رسیدن محصول آنان بخش عمده‌ای از محصولات کشاورزی را تصاحب می کردند و فقط به اندازه بخور و نمیری را به مردم و می‌دادند.
آری با پیروزِ انقلاب اسلامی این خوانین بودند که حتی سفره صبحانه خود را جمع نکردند و از درهای پشتی خانه اشان بدون اینکه بتوانند لحظه‌ای فکر کنند از بیراهه‌ها مجبور به فرار شدند و هر آنچه که حق مردم بود و با ظلم از آنها گرفته بودند مجبور شدند واگذار کنند به خود مردم و امروز این مردم هستند که ارباب و رعیت خودشان هستند و دسترنج خودشان در جیبشان است.
رودبار جنوب، در سال یکهزار و سیصد و هشتاد و چهار به شهرستان تبدیل شد و می‌‌توان از این شهر به عنوان شهر پایلوت خدمات چهل ساله نظام در جنوب کرمان نام برد.
به برکت انقلاب اسلامی ایران شهرستان رودبار جنوب در تولید بیشتر محصولات کشاورزی رتبه نخست کشور را دارد.
شهرستان رودبار جنوب، با جمعیت بیش از یکصد و بیست و نه هزار نفر در فاصله سیصد و سی کیلومتری جنوب کرمان است و در مسیر شهرستان کهنوج به بندرعباس و همچنین استان کرمان از این شهر به شهرستان ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان متصل می‌شود.
انتهای خبر/پ
