خادم موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام؛
اینجا عشق به سالار شهیدان، نمی‌گذارد خسته شوی
به گزارش رودبار ما، کربلا الگوی آدمیان زیر علم حسینی(ع) و زینبی(ع) است و مصداق آیه شریفه قرآن است که با کرامت ترین و والاترین شما، با تقوا‌ترین شماست و زن یا مرد بودن در دستگاه امام حسین(ع) شاخصه نیست و کاخ فردوس حسینی(ع) را به پاداش عمل می‌بخشند.
اربعین و پیاده روی آن، تجلی‌گاه فرهنگ عاشورایی و شکوه مقام آدمی ذیل ولایت است، عده‌ای در این روز در ره منزل لیلی، عاشق‌اند و در بیابان به شوق حرم قدم می‌زنند و سرزنش‌های خار مغیلان را به جان و دل می‌خرند و عده ای دیگر خادمی زائران را به عنوان مدال افتخار برگزیده‌اند و در شهر کربلا و موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام خادمی زائران را انجام می‌دهند تا گوشه چشمی از ارباب بی‌کفن علیه السلام نصیبشان شود.
موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام شهرستان‌های رودبار جنوب و جازموریان از سال گذشته توفیق داشته به نیابت از مردم این شهرستان‌ها در کربلای معلی خدمت‌رسانی کند.
موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام در واقع محل قرار دلدادگان حسینی است که از شهرستان‌های رودبار جنوب و جازموریان زائر اربعین می‌شوند تا در سرزمین سراسر نور به هم برسند، احوالی جویا شوند، اگر به کمک هم نیاز داشتند دستی برسانند، در کنار هم طعامی نوش جان کنند و با هم به زیارت بروند.
خادمان موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام با چشم‌هایی که نم اشک دارند و دل‌هایی از شوق خدمت لبریز، هر کدام مشغول خدمت و پذیرش زائران هستند.
با خادمی عشق می‌کنم
مهدیه که نام کاملش «مهدیه خوشوقت» است، مسئول گروه جهادی شهیده افضل محله طرح کرامت رودبار جنوب، که با فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی که در محله انجام داده زبانزد خاص و عام است.
اما حالا دل از خانواده کنده و مقیم دشت بلا شده و در موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام در نزدیکی بارگاه سیدالشهدا علیه السلام خادمی می‌کند.
عشق به امام حسین علیه‌السلام وصف کردنی نیست
بوی برنج آبکش شده و عدس فضای موکب را پر کرده است. بانوی دهه هفتادی با چای و دمنوش بین آشپزها و خدمه می‌چرخد تا هر که خواست گلویی تازه کند. او درباره حضورش در کربلا و وظیفه‌اش در موکب عنوان می‌کند: ۱۰ روزی است که در کربلا هستم و چای و دمنوش دست خدمتگزاران و زائران امام حسین علیه‌السلام در موکب می‌دهم تا بتوانند با قوت و انرژی کار کنند.
گرمای هوای اینجا خیلی طاقت‌فرساست اما عشق به امام حسین علیه‌السلام وصف شدنی نیست، یک نگاه به گنبد حرم اباعبدالله الحسین(ع) هر مسئله‌ای را حل می‌کند.
مهدیه می‌گوید: به لطف امام حسین(ع) من خستگی نمی‌شناسم و از ۲۴ساعت، ۴ساعت استراحت می‌کنم و در بقیه ساعات خدمت‌رسانی به زائران کربلا را انجام می‌دهم. روزی افزون بر سه هزار وعده غذا در وقت شام، ناهار و صبحانه توزیع می‌کنیم که به نظرم فرصت خدمتگزاری محدود است و خستگی معنا ندارد.
خادم اهل‌البیت(ع) که باشی فرقی نمی‌کند که کجای دنیا خدمت کنی، چند قدمی حرم اباعبدالله(ع) یا در کنار مردم محروم جنوب کرمان برایت یکی است. مهم این است با خدمتت دلی را به اهل‌البیت(ع) وصل کنی.
او و بقیه خانم‌های موکب از هفت صبح تا ۱۱ شب خدمت می‌کنند. سینه اش را صاف می‌کند و با لحنی پر انرژی می‌گوید: بعضی وقت‌ها حتی از مردها هم جلو می‌زنیم و خودشان می‌گویند شما چطور خسته نمی‌شوید؟
«عشق می کنم» این تنها جمله‌ای است که این بانوی جوان دهه هفتادی برای توصیف احساسش در زمان خادمی به کار می‌برد.
پخت نان با طعم لذت
تنور در موکب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام رودبار جنوب روشن و گرم است و بوی نان تازه در فضای آن پیچیده و زنانی که پای تنور صورت و دست هایشان گر می‌گیرد اما دلشان گرم می‌شود و احساسشان وصف ناشدنی.
این بانوی دهه هفتادی آنطور که می‌گوید از صبح زود تا شب مشغول خدمت به زائرین هستند اما خسته نمی‌شوند.
مهدیه می‌گوید: در خانه خودمان ۱۰ تا نان بپزیم خسته می‌شویم اما اینجا ماشاءالله خیلی نان می‌پزیم و خسته نمی‌شویم.
مهدیه درباره عشقش به ائمه علیه‌السلام می‌گوید: حضرت زینب(س) با همه سختی که در کربلا دیدند وقتی از ایشان درباره مصیبت کربلا پرسیدند پاسخ دادند: «جز زیبایی چیزی ندیدم»، حالا اینجا هم با همه گرما جز زیبایی، رحمت و نگاه ائمه علیه‌السلام چیزی وجود ندارد و ما با افتخار خادمی و نوکری امام حسین علیه‌السلام را می‌کنیم.
دو چیز در میان همه خادمان زن مشترک بود یکی لباس‌های سرتا پا مشکی و دیگری انرژی و شوری که با آن کار می‌کنند. هیچ فرقی هم نمی‌کند که پای اجاق و تنور باشند و غذا به دست زائر بدهند یا تنها با یک دعای خیر به بدرقه و با آرزوی قبولی زیارت به استقبال زائران بروند.
انتهای خبر/پورحیدر
